ถ้าให้เลือกระหว่างยึดกับรักษาไว้ จะเลือกอะไรดี
การไม่ยึดกับคน ก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องคาดหวังว่า จะต้องเป็นแบบเดิมทุกอย่าง เวลาที่มีอะไรที่เปลี่ยนไป ทั้งนิสัยและความเคยชินที่เคยใช้เวลาด้วยกัน จะได้ไม่ทุกข์
เพื่อนบางคนเคยสนิทกันแต่ก็แค่ช่วงหนึ่ง แล้วก็ขาดการติดต่อ เราไม่ติดต่อ เค้าก็ไม่ติดต่อ แต่บางคนเราผลัดกันติดต่อ ก็เลยยังคุยกันอยู่ บางคนก็มีเราติดต่อไปหาก่อนฝ่ายเดียว แต่จะกังวลไปทำไมกันว่าใครจะติดต่อก่อน หรือเราจะไม่ติดต่อกันนาน ถ้าอยากคุย ก็คุยเลย เขาหรือเราอาจเป็นความสุขเล็กๆ ของกันและกันที่ได้เจอกัน คุยกัน และมีความทรงจำร่วมกัน
ทุกคนก็มีภาระหน้าที่มากขึ้น มีเส้นทางชีวิตของตัวเอง เราอาจจะห่างกันมากขึ้น เป็นเรื่องปกติ ทุกสิ่งก็ต้องเปลี่ยนแปลง ไม่คงทน แต่ว่า มิตรภาพก็ควรถนอมไว้นะ โดยไม่ขาดการติดต่อสำหรับบางคนที่เขาให้ความสำคัญกับเรา หรือเราให้ความสำคัญกับเขา
บางคนดูเหมือนสนิทกันแต่จริงๆ แล้วดูห่างกันมาก บางคนเป็นเพื่อนเรียน เพื่อนร่วมงาน เพื่อนเที่ยว เพื่อนคุย เพื่อนเล่น เพื่อนร่วมกิจกรรม เพื่อนที่ขอหรือให้ความช่วยเหลือ หรือเพื่อนที่มาคุยกับตามโอกาส
หาเพื่อนที่จะไม่หายไปไหน คอยร่วมทุกข์ ร่วมสุข และคอยช่วยเหลือได้ยากนัก ถ้าอยากได้ ก็ต้องเริ่มจากตัวเองก่อน อยากได้คนแบบไหนอยู่ข้างๆ ก็ต้องเป็นแบบนั้นกับคนอื่นก่อน อย่างน้อยเพื่อนของเราก็มีเพื่อนแท้ คือ เรานั่นเอง แต่ก็ไม่ควรคาดหวังมากไปว่า เราจะได้ตอบแทน เพราะอาจจะทุกข์ได้ ถ้ายังทำใจไม่ได้ เวลาทำอะไรเพื่อคนอื่น ก็ไม่ควรฝืน หรือทำให้ตัวเองทุกข์หรือลำบากเกินไป จะได้ไม่หวังมาก เพราะทุ่มเทมากและยอมลำบาก แต่ถ้าหากจะทำอะไรเพื่อคนอื่น ก็ขอให้มีความสุขที่ได้ให้ ได้ช่วย หยุดแค่นั่น ไม่ต้องหวังผล แค่นี้ ก็มีแต่สุข ไม่ทุกข์ ไม่ว่าจะได้ตอบแทนไหม
หากอยากมีเพื่อนสนิทที่อยู่กับเรานานๆ เราต้องเปิดใจที่จะรับฟัง พูดสิ่งที่เรารู้สึกจริงๆ เห็นอกเห็นใจกัน พูดและทำสิ่งดีๆ ต่อกันเพื่อรักษามิตรภาพไว้
การปรับตัวเองเข้าหาคนอื่นก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ก็ต้องไม่สูญเสียความเป็นตัวเองไป หรือทำให้ตัวเองแย่ลงนะ ไม่งั้นจะเหนื่อยและทุกข์ ต้องทำให้ตัวเองดีขึ้นหรือดีเท่าเดิม จะได้ส่งเสริมพัฒนาและคอยประคับประคองกัน
ยึดมาก ทุกข์มาก ยึดน้อย ทุกข์น้อย เมื่อรักษาความคิด ความรู้สึก และการกระทำดีๆ ไว้ ก็จะทำให้ตัวเองและคนอื่นมีความสุข ทุกข์น้อย หรือไม่ทุกข์เลย
